PROVINCIE UTRECHT – Mark Rutte vertelde tijdens de persconferentie afgelopen woensdag dat sekswerkers vanaf 1 juli weer aan het werk mogen. Twee uur later heeft Raymond 534 WhatsApp-berichten ontvangen. “Van iedereen die meeleeft: meiden, gastvrouwen tot de schoonmaker aan toe. Iedereen die erbij betrokken is.” Met dat ‘erbij’ doelt Raymond op zijn privéhuizen: in Amersfoort, Utrecht en Almere runt hij bordelen.
Wie de website van Privéhuis La Cloche in Utrecht en House of Dreams in Amersfoort bezoekt ziet rood velours, sfeerverlichting en brocante behang. “Een bordeel moet wel een bordeel zijn”, zegt Raymond. Hij besteedt veel aandacht aan het interieur. “Ze noemen me wel eens Jan des Bouvrie.”
In Almere werken vrouwen als ZZP’er in zijn SM-studio. Zij regelen alles zelf: marketing, huur van een kamer en belasting. Als ZZP’er krijgen ze tijdens de coronacrisis financiële steun van de overheid. Voor de vrouwen die in Amersfoort en Utrecht werken ligt dat anders: zij werken via het opting-in systeem: een soort schijndienstverband. De sekswerker heeft geen contract met de bordeelhouder, maar de bordeelhouder houdt wel belasting in en betaalt de sekswerker netto uit met een loonstrookje. En hij moet zelf ook wat verdienen, dus dat wordt ook ingehouden.
Voor de prostituees in Utrecht en Amersfoort is er geen hulp van de overheid. Vreemd, vindt Raymond. Ze betalen wel belasting, maar krijgen er niks voor terug als de nood aan de man is. “Dan vraag ik me af of anno 2020 slavenarbeid door de overheid in stand wordt gehouden.”
“Ik zeg altijd cynisch: prostituees zijn net mensen”, zegt Raymond. Vrouwen van divers pluimage werken in zijn privéhuizen, wil hij maar zeggen. “Ik heb zelfs een sergeant-majoor uit het leger, heb de gescheiden vrouw die geen alimentatie heeft en iets bij wil verdienen tot en met de stewardess die een dag in de week werkt.” De vrouwen zijn in de 20 tot eind 50. Sommigen zijn hard geraakt door de coronacrisis, raakten zelfs hun huis kwijt, zegt Raymond.
De 36-jarige Lieve weet het precies: ze werkt sinds 17 april 2019 bij House of Dreams in Amersfoort. Het is haar eerste baan als sekswerker. “Het is een stukje spanning. Ik vond het altijd interessant en heb het altijd al willen doen. Ik heb in een huwelijk gezeten, vandaar dat ik het nog nooit had gedaan. Klinkt heel raar voor een ander, maar voor mij was het heel normaal om dit te proberen.”
Drie woorden die in gesprekken met mensen uit de seksbranche voorbij komen: paria, taboe en stigma. “Veel mensen denken dat als je in dit vak zit dat je óf aan de drugs zit óf een slechte jeugd hebt gehad. Nou ik heb totaal geen rugzak.” Klagen dat ze geen steun krijgt van de overheid doet Lieve niet. “Kunnen wel boos worden, maar zo is het nou eenmaal. Je moet altijd sparen, we bouwen ook geen pensioen op dus dat weet je.”
Op 16 maart moeten sekswerkers van de ene op de andere dag stoppen met hun werk. Lieve en haar collega’s begrijpen de maatregelen. Ze willen zelf ook niet ziek worden. “Ik ben gewoon werk gaan zoeken en had twee dagen later een baan. Zo simpel is het”, zegt Lieve. Ze werkt nu in de thuiszorg, en blijft dat ook doen als House of Dreams straks weer open gaat. “Heb ik toch het gevoel dat ik iets goed doe in de maatschappij.”
Helemaal overstappen naar een ‘gewone’ baan wil Lieve niet. De verdiensten zijn goed (“Hoeveel precies laat ik me niet over uit, heel Nederlands. Maar we hebben het goed.”) en de gezelligheid met collega’s is onbetaalbaar. “Ik ben blij dat we gewoon weer aan het werk kunnen. Ook met de meiden onderling: de gezelligheid, samen eten. We hebben gewoon een leuk team.”
Natuurlijk zijn er risico’s als de deuren van de bordelen weer open gaan. “Ik heb er zeker wel over nagedacht. Iedereen moest sowieso al douchen van te voren. Bepaalde standjes doe ik niet meer. Ik wil geen hijgend iemand in m’n gezicht hebben, laat ik het daar op houden.” Verder maakt Lieve zich geen zorgen, risico loop je overal. “De kapper heeft risico, de schoonheidsspecialist ook. En ook in de supermarkt loop je risico. Daarvoor ga ik het niet laten.”
‘ALS KLANTEN NIEZEN OF HOESTEN STUUR IK ZE WEG’
Tijdens haar hbo-opleiding begint Sophie bij La Cloche in Utrecht, zo’n twee jaar geleden. Nu ze een baan heeft die aansluit bij die opleiding blijft ze ook actief bij het privéhuis op de Amsterdamsestraatweg, meestal twee dagen in de week. “Het blijft een goede bijverdienste, het blijft gewoon leuk werk en met mijn collega’s is het ook gewoon heel leuk.”
Wat verdient dat nou? Ook Sophie wil geen bedrag noemen, maar het is “riant”. Niet te vergelijken met haar andere baan. “Die andere baan is gewoon vastigheid, dat is het probleem met deze sector. Je moet wel belasting betalen maar je krijgt er niks voor terug.” Ze heeft een spaarpotje opgebouwd en maakt zich geen zorgen, bij sommige collega’s is dat wel anders. “Ik heb van verschillende mensen gehoord dat ze hun huis kwijt zijn.”
Door de coronacrisis heeft ze ineens tijd om te sporten en ze heeft haar ouders geholpen met klussen. Sophie’s vader en moeder weten van haar beroep, net als een paar vrienden. Meer mensen niet, sekswerk blijft vaak in de taboesfeer hangen. Als prostitutie op verjaardagen ter sprake komt zijn vrouwen de grootste tegenstanders en geen van de mannen heeft ooit een sekswerker bezocht. Vreemd, vindt Sophie, gezien de drukte bij La Cloche. “Elk uur zijn alle kamers wel bezet. Alleen rond etenstijd kan het wat rustiger zijn.”
“Mensen hebben toch het idee dat mensen gedwongen zijn of geldproblemen hebben, maar dat komt bijna niet voor in de vergunde omgeving. We hebben enorme controle van de GGD en de zedenpolitie. Die komen echt maandelijks een gesprekje voeren.”
In welke mate corona sekswerk gaat veranderen is nog onduidelijk. Sophie zegt dat hygiëne al op één staat in de sector, er staat al zeep en desinfectiemiddel in de kamers. “Elke dame mag zelf kiezen hoe ze er mee omgaat. Ik heb dat nog niet bedacht, maar we zullen er wel rekening mee houden. Voor binnenkomst zullen we vragen stellen en als klanten niesen of hoesten stuur ik ze weg.”
“Ik heb eigenlijk zin om gewoon weer aan het werk te gaan, om de collegaatjes weer te zien. Het is super gezellig, er wordt ontzettend veel gelachen iedere dag.”
Op verzoek van de geïnterviewden zijn de namen in dit verhaal gefingeerd.
Bron: RTV Utrecht https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/2065395/
zondag 28 juni 2020
Geschreven door Joost vd Berg